Wszystko, co nasze, Polsce oddamy!
W niej tylko życie - więc idziem żyć!
Świty się bielą - otwórzmy bramy!
Rozkaz wydany - wstań, w słońce idź!
Ramię pręż, słabość krusz
Ducha tęż, Ojczyźnie miłej służ
Na jej zew, w bój czy w trud
Pójdzie rad harcerzy polskich ród
Harcerzy polskich ród.
Modlitwha harcerska
O Panie Boże, Ojcze nasz,
W opiece swej nas miej.
Harcerskich serc ty drgnienia znasz,
Nam pomóc zawsze chciej.
Wszak Ciebie i Ojczyznę,
Miłując chcemy żyć.
Harcerskim prawom życia dnia,
Wiernymi zawsze być.
Wędrówka z wiatrem
Kraina srebrnych brzóz, żeremia bobrów
Łosi potężnych ryk wiatr niesie w dal
Jezior błękit, groza skał
To jest ojczyzna ma
Bum tiri bum bum bum bum tiri...
Srebrna toń lasu, słońce w dolinach
Kiedy zobaczę znów wierzchołki gór
Płonie ognisko
1. Płonie ognisko i szumą knieje,
Dru żynowy jest wsród nas,
Opowiada starodawne dzieje,
Bohaterski wskrzesza czas.
O rycerstwie spod kresowych stanic,
O obroncach naszych polskich granic,
A ponad nami wiatr szumny wieje
I dębowy huczy las.
2. Płonie ogień jak serca gorący
Rzuca w niebo iskry gwiazd
Jedna przeszłość i przyszłość nas łaczy
Szumi wokół ciemny las.
W blasku iskier jawi sie historia,
Tyle zdarzeń miało barwę ognia.
Przy ognisku zasiadły wspomnienia
Dziejów kraju ucza nas.
3. Dzień błękitny żegluje po niebie
Idzie słońce drogą swą
Twoja ziemia chce liczyć na Ciebie
Przecież rośniesz razem z nią
Kraj pięknieje w którą spojrzeć stronę
Kwitną kwiaty białe i czerwone
A dookoła jak Polska szeroka
Płoną ognie młodych serc.
4. Ju do odwrotu głos trabki wzywa,
Alarmują ze wszech stron.
Staje wiara w ordynku szczęśliwa,
Serca biją w zgodny ton.
Każda twarz się z uniesienia płoni,
Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni,
A z młodzieńczej się piersi wyrywa
Pieśń potężna, pieśń jak dzwon.
5. Zgasło ognisko i szumią drzewa
Spojrzyj weń ostatni raz
Niech Ci w duszy radośnie zaśpiewa
że na zawsze łączą nas
Wspólne troski i radości ż ycia
Serc harcerskich zjednoczone bicia
I ta przyjaźń najszczersza na świecie
którą Bóg połączył nas.
Ognisko się pali
1. Ognisko się pali, ognisko już mruga,
Czas nową rozpocząć opowieść.
Ognisko nie lubi gdy przerwa zbyt długa,
Sen marny chce nas znów ponieść.
2. Popatrzcie na zdjęcie, choć jest czarno białe,
Czujecie, że mundur zielony,
Że twarze od wiatru są ogorzałe,
Kapelusz na bok skrzywiony.
3. Kapelusz skautowy i laska dębowa,
Dziarsko w dłoni trzymana,
A spodnie choć krótkie, popatrzcie druhowie,
Sięgają aż po kolana.
4. Bo tak wyglądali przed nami harcerze,
Z tym samym krzyżem na piersi,
Wierni ideałom zieloni rycerze,
W myślach w czynach i w pieśni.
5. Bo to byli skauci, to nasi dziadkowie,
którzy tworzyli legendę.
Niejedna piosenka o nich opowie,
A wiatr ułoży gawędę.
Jelenie
1. W gęstym lesie suną cienie
To na zwiady mkną Jelenie
ref. Dziki okrzyk słychać w dali
To Jeleni hasło ,,Kali”
2. Na polanie w środku lasu
Ustawili rząd szałasów
3. Już w ciemnościach drzewa toną
Tylko ich ogniska płoną
4. W kłótnie zastęp się nie wdaje
Bo indiańskie zna zwyczaje
Bratnie słowo
1. Bratnie słowo sobie dajem
Że pomagać będziem wzajem
Druh druhowi, druh
Hasło znaj: Czuj duch!
2. W troskach, smutkach i zmartwieniach
W dni pogodne i w dni cienia
W jasny dzień i w ciemną noc
Przyjaźń da ci moc.
3. Bacz by słowo sobie dane
Było zawsze dotrzymane
Druh druhowi, druh
Hasło znaj: Czuj duch
B. P.
Na ścianie masz kolekcję swoich barwnych wspomnień
Suszony kwiat, naszyjnik, wiersz i liść
Już tyle lat przypinasz szpilką na tej słomie
To wszystko co cenniejsze jest niż skarb
Pośrodku sam generał Robert Baden Powell
Rzeźbiony w drewnie lilijki smukły kształt
Jest krzyża znak i srebrny orzeł jest w koronie
A zaraz pod nim harcerskich dziesięć praw
Ramię pręż, słabość krusz
I nie zawiedź w potrzebie
Podaj swą pomocną dłoń
Tym co liczą na ciebie
Zmieniaj świat, zawsze bądź
Sprawiedliwy i odważny
Śmiało zwalczaj wszelkie zło
Niech twym bratem będzie każdy
Świeć przykładem, świeć
I leć w przestworza, leć
I nieś ze sobą wieść,
Że być harcerzem chcesz
Kiedy spyta cię ktoś
Skąd ten krzyż na twej piersi
Z dumą odpowiesz mu
Taki mają najdzielniejsi
I choć mało masz lat
W tym harcerskim mundurze
Bogu, ludziom i ojczyźnie
Na ich wieczną chwałę służę.
Bieszczady
Tu w dolinach wstaje mgłą wilgotny dzień,
Szczyty ogniem płoną, stoki kryje cień.
Mokre trawy rosą wypatrują dnia, e9 a
Ciepła, które pierwszy Słońca promień da.
Cicho potok gada, gwarzy pośród skał
O tym deszczu, co z chmury trochę wody dał
Świerki zapatrzone w horyzontu kres
Głowy pragną wysoko, jak najwyżej wznieść.
Tęczą kwiatów barwny połoniny łan,
Słońcem wypełniony jagodowy dzban.
Pachnie świeżym sianem pokos pysznych traw,
Owies dzwoneczkami w ciszy niebu gra.
Serenadą świerszczy, kaskadami gwiazd
Noc w zadumie kroczy, mroku ścieląc płaszcz.
Wielkim wozem księżyc rusza na swój szlak –
Pozłocistym sierpem gasi lampy dnia.
Bieszczadzki trakt
Kiedy nadejdzie czas zwabi nas ognia blask
Na polanę, gdzie króluje zły.
Gwiezdny pył w ogniu tym z oczu wyciśnie łzy
Tańczą iskry z gwiazdami, a my
Śpiewajmy wszyscy w ten radosny czas
Śpiewajmy razem ilu jest tu nas
Chodź lata młode szybko płyną, wiemy, że
Nie starzejemy się
W lesie gdzie licho śpi, ma przygoda swe drzwi
Chodźmy tam, gdzie na ścianach lasów lśnią
Oczy sów, wilcze kły, rykiem powietrze drży
Tylko gwiazdy przyjazne dziś są.
Dorzuć do ognia drew, w górę niech płynie śpiew
Wiatr poniesie go w wilgotny świat
Każdy z nas o tym wie – przecież spotkamy się
A połączy nas bieszczadzki trakt.
Drużynowy
Na polanie dogasa ognisko,
W ciemnym lesie złociste lśnią skry.
Księżyc zaszedł, poranek już blisko,
A ty śnisz tęczowe sny.
Tańczą złote odblaski płomienia,
Co tak jasno dziś złocą twą twarz.
Snują ci się cudne marzenia,
Drużynowy wodzu nasz.
Nikt ci nie da złocistych odznaczeń,
Taki szary harcerski twój strój.
Choć bez rang, bez medali, odznaczeń,
Tyś nam wodzem w życia bój.
Będą kiedyś te skry w czar zaklęte,
Co tak jasno dziś złocą twą twarz,
Opowiadać o tobie legendę,
Drużynowy wodzu nasz.
Dziewięćset mil
Tyle już minęło dni,
Czas wysuszył w oczach łzy.
Żaden list nie czeka na mnie już.
Gdyby pociąg szybciej biegł,
Byłbym w domu jeszcze dziś.
Jeszcze dziewięćset mil tam gdzie mój dom.
Oddam wszystko to co mam,
Oddam wam pierścionek swój
I walizkę swoją oddam też.
Pociąg który wiezie mnie
Ma wagonów chyba sto
Stukot kół już słychać na sto mil
Moja miła czeka mnie
Abym wrócił do niej już
Jeszcze dziewięćset mil tam gdzie mój dom.
Gdy dziewczyna powie nie,
Nie wyruszę więcej znów.
Wrócę do rodzinnych moich stron.
Gniezno
Nad Gnieznem zapada już zmrok
Cień warty w oddali się snuje
Znużeni rycerze zapadli w sen
Snu Polan sam książę pilnuje
Czuwaj, czuwaj, czuwaj, czuwaj, czuj!
Bitwa już, bitwa już
Wojowie idą w bój.
Wódz Polan jest dzielny i śmiały
Nie darmo Chrobrym go zwą
Zjednoczył Polskę pod jednym berłem
Z drużyną pilnuje jej swą
Odwieczni Polaków wrogowie
Pokornie schylili swe głowy
Bo Chrobry i jego drużyna
Do boju są zawsze gotowi
Hej przyjaciele
Tam dokąd chciałem już nie dojdę szkoda zdzierać nóg.
Już wędrówki naszej wspólnej nadchodzi kres.
Wy pójdziecie inną drogą, zostawicie mnie.
Odejdziecie, sam zostanę na rozstaju dróg.
Hej, przyjaciele! Zostańcie ze mną.
Przecież wszystko to, co miałem, oddałem wam.
Hej, przyjaciele! Choć chwilę jedną.
Znowu w życiu mi nie wyszło, znowu jestem sam.
Znów spóźniłem się na pociąg i odjechał już.
Tylko jego mglisty koniec zamajaczył mi.
Stoję smutny na peronie z tą walizką jedną.
Tak, jak człowiek, który zgubił od domu swego klucz.
Tam, dokąd chciałem, już nie dojdę, szkoda zdzierać nóg.
Już wędrówki naszej wspólnej nadchodzi kres.
Wy pójdziecie inną drogą, zostawicie mnie.
Zamazanych drogowskazów nie odczytam już.
Hiszpańskie dziewczyny
Żegnajcie nam dziś hiszpańskie dziewczyny!
Żegnajcie nam dziś marzenia ze snów!
Ku brzegom angielskim już ruszać nam pora,
Lecz kiedyś na pewno wrócimy tu znów.
I smak waszych ust hiszpańskie dziewczyny,
W noc ciemną i złą nam będzie się śnił…
Leniwie popłyną już rejsu godziny,
Wspomnienie ust waszych przysporzy nam sił!
Niedługo ujrzymy znów w dali Cape Deadman
I „Głowę Baranią” sterczącą wśród wzgórz.
I statki stojące na redzie przed Plymouth
Klarować kotwicę najwyższy czas już.
Niedługo już żagle na masztach rozkwitną,
Kurs szyper wyznaczy na Portland i Wight.
I znów stara łajba potoczy się ciężko
Prze fale w kierunku na Beachie Fairlie Land.
Zabłysną nam bielą skał zęby pod Dover
I znów noc w kubryku wśród legend i bajd…
Powoli i znojnie tak płynie nam życie
Na wodach i w portach South Foreland Light.
Krajka
Chorałem dzwonków dzień rozkwita.
Jeszcze od rosy rzęsy mokre.
We mgle turkocze pierwsza bryka,
Słońce wyrusza na włóczęgę.
Drogą pylistą, drogą polną
Jak kolorowa panny krajka
Słońce się wznosi nad stodołą,
Będzie tańczyć walca.
A ja mam swą gitarę,
Spodnie wytarte i buty stare.
Wiatry niosą mnie.
Zmoknięte świerszcze stroją skrzypce,
Żuraw się wsparł o cembrowinę,
Wiele nanosi wody jeszcze,
Wielu się ludzi z niej napije.
Drogą pylistą…
Lilijka
Gdy zakochasz się w szarej lilijce
I w świetlanym harcerskim krzyżu,
Kiedy olśni cię blask ogniska,
Radę jedną ci dam :
Załóż mundur i przypnij lilijkę,
Czapkę na bakier włóż,
W szeregu stań wśród harcerzy
I razem z nami w świat rusz.
Kiedy będziesz z nami wędrować
Po Łysicy i Świętym Krzyżu,
Poznasz urok Gór Świętokrzyskich,
Które powiedzą ci tak.
Gdy po latach będziesz wspominać
Swoje dzieje w harcerskiej drużynie
Swemu dziecku, co dorastać zaczyna,
Radę jedną mu daj.
Pieśń wielorybników
Nasz diament prawie gotów już, w cieśninach nie ma kry.
Na kei piękne panny stoją, w oczach błyszczą łzy.
Kapitan w niebo wbija wzrok – ruszamy lada dzień,
Płyniemy tam gdzie słońca blask nie zmąci nocy cień.
A więc krzycz O– ho! Odwagę w sercu miej!
Wielorybów cielska groźne są, lecz dostaniemy je!
Hej panno powiedz po co łzy, nic nie zatrzyma mnie.
Bo prędzej w morzach kwiat zakwitnie, niż wycofam się.
No nie płacz mała, wrócę tu, nasz los nie taki zły,
Bo da dukatów wór za tran i wieloryba kły.
Na deku stary wąchał wiatr, lunetę w ręku miał.
Na łodziach, co zwisały już, z harpunem każdy stał.
I dmucha tu i dmucha tam ogromne stado wciąż.
Harpuny, wiosła liny brać i ciągaj brahu ciąg!
I dla wieloryba już ostatni to dzień,
Gdy śmiały harpunnik uderza weń!
Piosenka na przekór przyszłej korekcie
W starym, uczniowskim zeszycie
Na przekór przyszłej korekcie
Napisałem: kocham cię życie,
Będę szukał cię w niebie i w piekle.
Wezmę za dobrą monetę
Śmiechy i drobne uśmiechy
Życie, za tobą wszędzie ucieknę
W nieba i czyśćce piekielne!
I aż na górskich szczytach
I w morza otchłaniach
W nocy mrokach i świtach
Będę szczęście doganiał
Będę szczęście witał!
Jak szklankę mleka i kufel piwa
Wielkim cię haustem wypiję
Widzisz, ja wcale się nie zgrywam
Żyję - bo kocham, kocham - bo żyję!
Niech się wali piekło w posadach
Niech się niebo rozgwieżdża
Coś ma się udać - niech więc się uda!
Jutro w góry wyjeżdżam!
Życie szalone i życie szare
Szczęścia za mało i ponad miarę
Pożółkły, stary uczniowski zeszycie...
A przecież kocham cię życie.
Piosenka na rozgrzanie
Zimno tak, że aż strach, jakże rozgrzać się,
Korowody chłodnych myśli oziębiają mnie.
Nie pomaga łyk herbaty, ani ciepły szal,
Urojone z sopli kraty jak roztopić mam.
Piosenka na rozgrzanie, na rozgrzanie serc
Rozgrzewa mnie takie granie, jak w domu ciepły piec
W przytulnym cieple nutek, w przytulnym cieple pauz
Z zimnego jak lód serca popłynie czasem łza.
Jak dziewczynka z zapałkami chcę ciepła, miłości.
Nie rozgrzeję się słowami tymi, co ze złości.
Nie rozbawią mnie pajace, co na sznurkach skaczą,
Mimo, że jest nam tak zimno, dobrze dziś pajacom.
Szare szeregi
Gdzie wichry wojny nosił czas
Tam zza rogów stu
Stoi harcerzy szara brać
I flaga biało-czerwona.
Szare Szeregi, Szare Szeregi
W szarych mundurkach harcerska brać.
Nie straszny im ni wojny huk,
Ni strzał zza rogów stu.
Stoi harcerzy szara brać
I flaga biało-czerwona.
Chwycił butelkę pełną benzyny,
Wybiegł na drogę z nią,
Krzyknął do swoich "Czuwaj chłopaki"
I zginął za biało-czerwoną.
W słońcu
Jastrzębi śledząc lot
Jezioro ciszę wdycha
Zwiesza się wdycha
Zwiesza się poza płot
Spylona rozwielicha
W kałuży śladem kół porysowanej w żłoby
Tkwi obraz brzozy pół i gęsi rdzawe dzioby
Od sztachet snując kurz
Na trawy i na chwasty
Słońcem pocięty wzdłuż
Upada cień pasiasty
Trzeba mi grodzić sad, trzeba mi zborze młócić
Przyszedłem na ten świat i nie chcę go porzucić
Szczep ,,Za Torem”
1. To nie wojsko idzie drogą
Nie pożarna jedzie straż
Jeśli to ciekawi kogo
To się dowie że to nasz
Szczep ,,Za Torem”
Szczep ,,Za Torem”
Szczep nasz szczep nasz szczep
Czy to rankiem, czy wieczorem
Poznasz, że ,,Za Torem” szczep
A kto nie wierzy niech posłucha
Jak na drutach wróble mówią, żę
Najlepszy na Bałutach
Szczep ,,Za Torem”
Szczep ,,Za Torem”
Szczep, szczep, szczep
2. Fakt to znany, oczywisty
Któż by nam zaprzeczyć śmiał
W całym hufcu Promienistych
Najładniejsze druhny miał
3. Jeśli będziesz kiedyś w Łodzi
To się do nas zawieźć każ
Po co adres, nic nie szkodzi
Przecież wszyscy znają nasz
Na obozie
1. Siódma godzina gwizdek budzi
Kilkudziesięciu młodych ludzi
Minuty dłużej spać nie dają
Więc chodź leniwie każdy wstaje
Bo na obozie, na obozie
Raz pod wozem, raz na wozie
Czasem ulżysz sobie łzami
To znów humor masz czasami
Bo na obozie, na obozie
Smutek często w serce bodzie
I chodź nie ma na nic róż
Dobrze, że się zaczął już
2. A gdy masz wartę trudna sprawa
Że możesz zasnąć jest obawa
A jeśli słabe nerwy mamy
To zaraz myślisz biec do mamy
3. Nadejdzie koniec i rozstanie
Piosenka tylko pozostanie
A kto się będzie bardzo smucić
Ten ją przypomni i zanuci